مجله روی خط

پسران چهار و نیم برابر بیشتر از دختران در معرض ابتلا به اوتیسم هستند. میانگین سن تشخیص 7 سال است و پسران بیشتر از دختران به ADHD مبتلا می شوند. اوتیسم در پسران چهار برابر بیشتر از دختران است و می تواند در افراد از هر نژاد ، قومیت ، و یا پیش زمینه اجتماعی رخ دهد. هر وقت ملاکهای اختلال طیف اوتیسم برآورده شده باشند، تشخیص اختلال طیف اوتیسم، جایگزین تشخیص اختلال ارتباط اجتماعی (عملی) میشود و برای تحقیق کردن دقیق درباره رفتار محدود/تکراری گذشته یا کنونی باید مراقبت لازم صورت گیرد. برای درک بهتر ارتباط بین ADHD و اختلال طیف اتیسم هنوز تحقیقات بیشتری لازم است. با وجود این مراکز درمانی و تشخیصی هنوز به آزمون معتبر و استاندارد با جامعه ایران دست پیدا نکردهاند. هنوز تحقیقات بیشتری برای درک بهتر ارتباط بین ADHD و ASD مورد نیاز است. به همین دلیل کودکان علی رغم درک اتفاقات پیرامون نمی توانند واکنش مناسبی بروز دهند به طوری که گاهی عکس العمل افراط گونه بروز می دهند یا بالعکس. هر گونه باز نشر محتوا و اطلاعات نمایه شده در بانک های تحت اختیار این مرکز تنها به منظور استفاده علمی و غیر تجاری با ایجاد پیوند به تارگاه SID و ذکر منبع مجاز است.

در صورتی که درباره اختلال اوتیسم و علائم آن نگران هستید می توانید سایر مطالب سایت از جمله "علائم اوتیسم در کودکان نو پا، یک سال" را که توسط تیم تحقیقاتی نورو لند تهیه شده، مطالعه کنید و در صورت هر گونه شبهه مبنی بر وجود این اختلال حتما کودک را برای ارزیابی دقیق تر نزد پزشک متخصص ببرید. عملکرد اجرایی امکان حل مسائل، کنترل بر خود، برنامه ریزی، انسجام بخشیدن به کارها، یکپارچه ساختن اطلاعات و پردازش اطلاعات را ایجاد میکند. با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، 14 درصد کودکان مبتلا به ADHD نیز ASD دارند. انرژی بسیار بالا و غیرقابل کنترل که در اکثر مواقع آسیبزننده و مخرب است. در موارد دیگر، کودکان ممکن است هر دو بیماری را داشته باشند. در اکثر این کودکان مشکلات مربوط به تأخیر در یادگیری زبان وجود دارد و در بعضی موارد نوعی پسرفت در یادگیری کلامی به چشم میخورد. رفتار درمانی می تواند برای ADHD مفید باشد و به عنوان اولین خط حمایت برای کودکان زیر 6 سال توصیه می شود.

برای کودکان بالای 6 سال، رفتار درمانی با دارو توصیه می شود. رفتار درمانی یک درمان احتمالی برای ADHD است و به عنوان اولین درمان برای کودکان زیر 6 سال توصیه می شود. با توجه به مطالب ذکر شده میتوانیم بگوییم «آیا اوتیسم همان بیش فعالی است؟ در مقابل اختلال بیش فعالی به مرور زمان (رسیدن به بزرگسالی) خفیف میشود یا از بین میرود. معمولاً نشانهها در طول سال دوم زندگی (12 تا 24 ماهگی) تشخیص داده میشوند، اما اگر تأخیرهای رشدشدید باشند، میتوانند زودتر از 12 ماهگی دیده شوند، یا اگر نشانهها خفیف تر باشند، دیرتر از 24 ماهگی مورد توجه قرار گیرند. در موارد حاد ممکن است علائم زودتر مشخص شود. بعضی از پزشکان داروهای دیگر را در موارد خاص تجویز میکنند، از جمله مهارکنندههای بازدارنده انتخابی سروتونین (SSRIs)، داروهای ضد اضطراب یا محرکها، اما آنها برای اختلالات طیف اوتیسم مورد تایید FDA نیستند. در حالی که کسانی که علائم اختلال طیف اوتیسم در آن­ها نسبتا خفیف است تا نوجوانی یا بزرگسالی ممکن است متوجه آن نشوند. یا ممکن است چندین روش حمایتی به طور همزمان استفاده شود. به طور کلی در رابطه با علائم و نشانهها در زمینههای مختلف اجتماعی، یادگیری، توجه و… افراد مبتلا به اوتیسم، از طیف خفیف تا شدید درگیر می کند.

به نظر میرسد که سابقه خانوادگی اختلاف طیف اوتیسم، اختلالات ارتباط، یا اختلال یادگیری خاص، خطر اختلال ارتباط اجتماعی (عملی) را افزایش میدهد. در مقابل اختلال اوتیسم یک اختلال عصبی گسترده است که ارتباطات و مهارتهای اجتماعی را با مشکل مواجه میکند. اولین بار در اوایل کودکی ویژگیهای رفتاری این اختلال آشکار میشود مانند بی علاقگی به تعامل اجتماعی که در سال اول زندگی بروز میکند. به عبارت دیگر، کودکان مبتلا به علائم ADHD و ASD نسبت به کودکانی که تنها یکی از این شرایط را داشتند، بیشتر در معرض مشکلات یادگیری و اختلال در مهارتهای اجتماعی بودند. ADHD یک اختلال عصبی رشدی شایع است که اغلب در کودکان دیده می شود. یک جنبه اساسی برای امکان مداخله در این اختلال ، واقعیت تشخیص آن است. تظاهر علائم و رفتار های خاص اختلال اوتیسم را معمولا قبل از سنین 3 سالگی نیز می توان مشاهده کرد، حتی در مواردی این علائم در برخی افراد از نخستین روز های تولد دیده شده است. اگر کودک شما برخی رفتارهای اوتیسمی مانند تأخیر در مهارت های اجتماعی و ارتباطی را داشته باشد ، اما در گروه دیگری قرار نگیرد ، ممکن است پزشک برای او از این اصطلاح استفاده کند.

والدین میتوانند در اطلاعات مربوط به از بین رفتن تدریجی یا نسبتاً سریع رفتارهای اجتماعی که بین 12 تا 24 ماهگی اتفاق میافتد را به روان شناسان ارائه دهند. مانند دست و پا چلفتی یا راه رفتن روی انگشتان پا، و زبان بدن عجیب، سفت یا اغراق آمیز دارد. افراد اوتیسمی نمیتوانند روی موضوعی که علاقه ندارند تمرکز کنند. حتی بسیاری از پزشکان ممکن است به سمت این تشخیص گرایش پیدا کنند. بسیاری از افرادی که خود را «سستیکننده مزمن» میدانند از یک مشکل سلامتی روحیای رنج میبرند که پنهان است مثل افسردگی یا اختلال ADD. ممکن است دلیلی وجود داشته باشد که تشخیص علائم ADHD و ASD از یکدیگر دشوار باشد. هنگامی که یک کودک در سن مدرسه نمی تواند بر روی وظایف یا در مدرسه تمرکز کند، والدین ممکن است فکر کنند فرزندشان به اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) مبتلا است. مداخله رفتار کلامی (VBI): بر مهارتهای زبان تمرکز دارد. احتمال فراموشی و از دست دادن مهارتهای قبل بهترین روانشناس وجود دارد. اختلال نقص توجه: بیتوجهی، بی دقتی، حواس پرتی و فراموشی مستمر و… بر اساس DSM-5 اختلال نقص توجه-بیش فعالی (ADHD) یک اختلال رفتاری-رشدی است. فرد مبتلا به سستی مزمن بر انجام دادن به موقع هیچ کاری توانایی ندارد، منجر به جدالهای سخت کاری، مشکلات مالی همیشگی، سطح کیفی پایین زندگی میشود.

تکنیک های رفتاری که کودک شما یاد خواهد گرفت ممکن است به کاهش علائم ASD کمک کند. ممکن است برای درمان علائم نیز دارو تجویز شود. عدم مصرف دارو در زمان بارداری: برخی از مادران باردار بدون جویا شدن نظر پزشک اقدام به مصرف خود سرانه دارو هایی مانند دارو های ضد تشنج می کنند که زمینه را برای ابتلا جنین به اوتیسم فراهم می کنند. برخی افراد از بدو تولد علائمی را نشان می دهند. برای مثال، برخی از افراد مبتلا به ADHD ممکن است علائمی مانند تمرکز شدید روی یک مورد را تجربه کنند که خارج از معیارهای تشخیصی ADHD است. در افرادی که هم مبتلا به ASD و هم ADHD تشخیص داده شده اند، داروهای تجویز شده برای علائم ADHD نیز ممکن است به برخی از علائم ASD کمک کند. اختلال اوتیسم یک نوع اختلال مربوط به رشد است که پیش از دو سالگی تشخیص داده میشود. اوتیسم یا درخودماندگی، جزو اختلالات طیف اوتیسم (اوتیسم آسپرگر، اختلال فراگیر رشد، اختلال از هم گسیختگی کودکی) است. اختلال طیف اوتیسم (ASD) ، یکی دیگر از بیماری های دوران کودکی، بر تعداد فزاینده ای از کودکان نیز تأثیر می گذارد.